#metoo ofwel protocol seksuele intimidatie/ pesten?

 

Niets is zo belangrijk voor mensen als het gevoel van veiligheid. In BN DeStem van maandag 26 februari wordt gemeld dat de daadwerkelijke seksuele intimidatie niet evenredig is aan wat mensen ook echt melden. Topje van de ijsberg zeggen experts. LVVV-bestuurslid Ine te Brake geeft aan dat veel mensen niet met hun verhaal “durven” te komen. De laatste zin geeft al aan dat het bij veel organisaties niet goed zit op het gebied van gevoel van veiligheid binnen organisaties. Een recent dieptepunt was Burgermeester Huisman van Oosterhout die graag een glaasje lust en die een aantal dames had betast ofwel aangerand. De reactie van een lid van de gemeenteraad was ronduit ontluisterend. Zijn vraag was :”waar gaat dit over?” En de eerste actie was het zoeken naar de lek binnen het gemeentehuis naar BNDeStem toe in plaats van de zorg om de dames die dit overkomen was.

Wat zegt dit over de sfeer op het gemeentehuis van Oosterhout ten tijde van burgemeester Huisman en nog meer, van een aantal mensen daar werkzaam die dit gedrag normaal vinden? Voelen vrouwen/mannen zich daar veilig? Is er een “haantjescultuur”? Die vrouwen moeten niet zo zeuren?? Zouden ze ook zo denken als het hun eigen moeder, vrouw, vriendin of dochter was geweest? Enfin, voer voor psychologen. Dit is fout wat daar is gebeurd. Of het nu een vrouw of man betreft, je benadert de ander met respect en fysieke integriteit. Er zijn organisaties die dit vastleggen in een protocol seksuele intimidatie. Intimideren kan zowel verbaal als non-verbaal gebeuren. “Je ziet er lekker uit” is niet (altijd) een zin waar een collega op zit te wachten tijdens het werk. In veel gevallen spelen er ook machtsverhoudingen mee en kan het uitlopen op pest gedrag met alle nare gevolgen van dien.

Eigenlijk weten we allemaal, dat, als mensen zich niet veilig voelen, zij minder productief zijn. Je bent misschien wel afhankelijk van die ene vervelende collega die je regelmatig een klap op de billen geeft, maar je moet wel van deze weten wanneer er nieuwe voorraden binnen zijn, want je klanten zitten er om te springen. Ook op het gemeentehuis in Oosterhout zal de samenwerking niet altijd meer soepeltjes zijn verlopen, waren er conflicten (want sommigen vonden het “gezeur”), een hoop onrust, want wat doe je: melden of niet, daar praat je dan ook onderling over?

Organisaties: wordt wakker en blijf alert! Een onveilige omgeving is niet bevorderlijk voor de samenwerking tussen collega’s en de productiviteit!

Dus: schrijf een protocol over seksuele intimidatie en pesten en geef grenzen aan (geef workshops), vertel aan je medewerkers waar ze terecht kunnen met hun klacht, liefst een extern (vertrouwens) persoon, ga bij een klacht hier ook serieus mee om en bagatelliseer dit niet.  Deze persoon is er mee naar voren gekomen, heeft er serieus hinder van, ga daarom ook integer met de klacht om. De stap om te gaan klagen over een collega is al groot, dit is niet zonder reden gedaan.

Daarom : zorg voor een werkomgeving waar je medewerkers veilig zijn en waar ze alleen maar hoeven te focussen om hun werk zo goed mogelijk te doen!

Uw organisatie in de lift?

Ja, u leest het goed, namelijk in de Facelift!

U kent deze oude rockers vast wel. Actief sinds 1962. Gemiddelde leeftijd van de band: 73,5 jaar. Kicking and alive….

 

 

 

 

 

Vooruit nog een band:

Jongere rockers: actief en heel enthousiast. Niet moeilijk natuurlijk want hun gemiddelde leeftijd ligt een stuk lager: 56 jaar…..Die moeten nog wel even tot hun pensioen.

Over het teamwork van de eerste band valt veel te zeggen, maar ze maken nog steeds veel mensen blij met hun muziek en verdienen een aardig zakcentje bij na hun pensioen. De tweede band moet nog even door tot aan hun pensioen.

U heeft vast ook oudere rockliefhebbers, of misschien zelfs mensen die nog in een band spelen, in uw organisatie, misschien zelfs van die liefhebbers van die “kolere” herrie van Metal Bands zoals Rammstein.(gemiddelde leeftijd bandleden: 50 jaar) of van Pink Floyd: gemiddelde leeftijd band zou 73 jaar zijn geweest

U weet de demografie van uw organisatie en u heeft mogelijkerwijs tot uw schrik geconstateerd dat de gemiddelde leeftijd plotseling rond de 50 jaar ligt (waar blijft de tijd…)…….als u de werkvloer oploopt ziet u personeel waarvan een deel de 50 jaar gepasseerd is en mogelijk tot hun 67 jarige of hun 68 jarige leeftijd  (afhankelijk van de levensverwachting en de politiek) moeten doorwerken. Wat gaat er dan door u heen? Tijd voor verjonging (die kreet heb ik echt gehoord, we zouden het graag willen, allemaal plotseling jonger worden) ? In sommige beroepen zijn geen jonge mensen (meer) te vinden, want wie wil er nu vies, zwaar werk doen, onregelmatig werken, veel uren werken, of werk waar geen toekomstperspectief in zit of te laag betaalt? “War of talents” is een nieuwe hype, maar welke “talents”,  en heeft u die wel goed in beeld en is die schaap met 5 poten wel zo nodig? Is het iets wat anderen nog makkelijk te leren is, zou een jong persoon dat nog überhaupt wel willen doen voor langere tijd, kan het ook door een ouder persoon gedaan worden? Ik ben van mening dat er talenten genoeg zijn, ook binnen uw eigen organisatie. Heeft u wel eens gevraagd aan uw personeel wat hun beweegredenen en motieven zijn om hun huidige functie uit te voeren? Nee, het is lastig om verdiepende vragen te stellen als management, want medewerkers gaan zichzelf dan gelijk vragen stellen waarom vragen ze dit aan mij? Waarschijnlijk krijgt u een sociaal wenselijk antwoord. Ze zien de ene reorganisatie na de andere in hun omgeving voorbij komen en voelen zich niet veilig en dan komt u met zulke vragen.

Waarom geeft u uw organisatie geen facelift, ofwel een tweede jeugd, en zet in op een project duurzame inzetbaarheid om te kijken waar iedereen staat en wie wat nodig heeft om weer goed te functioneren? Waarom is een functie heilig en blijft iedereen vasthouden aan die functie omschrijvingen? Wat nodig is, is om in gesprek te gaan met uw mensen en ze bewust te maken van hun eigen regie in het werk en dat ze de regie van hun loopbaan ook weer nemen. Dat ze zich weer bewust worden van het feit dat ze meerdere talenten hebben, dat er meerdere mogelijkheden zijn voor de invulling van taken binnen organisaties en dat ze van meerwaarde kunnen/moeten zijn. Vaak, als er naar medewerkers geluisterd wordt en er met ze een dialoog gevoerd wordt, hebben ze het gevoel dat ze serieus worden genomen en alleen deze aandacht kan voldoende zijn om een andere insteek van uw medewerker te krijgen.

En weet u, ook voor jonge mensen is Duurzame Inzetbaarheid belangrijk. Door de prognoses dat jongere generaties een levensverwachting hebben van 100 jaar, zullen ze met deze snel stijgende pensioenleeftijd nog tot na hun 70 jarige leeftijd door moeten werken……Ach, als je op een Rolling Stone lijkt gaat dat vanzelf.

Wilt u meer informatie over duurzame inzetbaarheid, neem dan contact met mij op.