Je kan van Fred Teeven denken wat je wilt, maar na zijn laatste carrièrestap lijkt hij toch (mogelijk onbedoeld) veel Nederlanders voor hem te hebben gewonnen.
Van Officier van Justitie, naar een politieke baan. In 2015 veroorzaakte hij een ernstig verkeerongeval door te appen achter het stuur. Door langdurige revalidatie liep hij een functie bij de Raad van State mis. Daarna de overstap naar zijn eigen bedrijf met een andere baan ernaast: zijn grote jongensdroom: rijden met een grote bak! In dit geval de bus. Fred Teeven heeft de gave om mensen steeds op het verkeerde baan te zetten met hun oordeel over hem.
Is hij de geslepen politicus en ex-crimefighter die koste wat het kost zijn doelen wilt behalen? En nu plotseling de sympathieke buschauffeur die met zichtbaar plezier de bus bestuurt. Het grappige is: de media aandacht ligt nu vooral op zijn verrassende overstap naar parttime buschauffeur en in een korte uitzending deze week van “Stand van Nederland” gaan journalisten met hem mee tijdens een busrit.
Hij noemt op wat nodig is om “op de bus” te rijden en met veel plezier rijdt hij zijn passagiers van A naar B. Dit werk is duidelijk niet voor watjes, hij noemt het werk zelf avontuurlijk. ’s Ochtend rond 04:30- 05:00 uur de baan op vereist om rond 03:45 uur uit je bed te komen. Het blijkt dat door krapte op de arbeidsmarkt amper aan buschauffeurs is te komen. Hij draait extra diensten waardoor zijn parttime baan eerder meer dan fulltime te noemen is, maar het heeft geen invloed op zijn werkplezier. “Je moet doen wat je hart je ingeeft”, zegt Fred Teeven in een eerder interview.
(Misschien een tip voor Ralph Hamers als hij zijn imago wil redden: om naast zijn baan als ING topman ook buschauffeur te worden en wie weet: was dat ook ooit Hamers zijn jongensdroom. )
De jongensdroom van Teeven was waarschijnlijk niet om politicus te worden of Officier van Justitie. ( De uitzonderingen van mensen daargelaten die vanaf hun tienerjaren precies wisten wat ze wilden worden en ook dat zijn gaan doen).
Wat zegt dit ons?
In ieder geval dat er veel te weinig buschauffeurs zijn en dat Fred Teeven een prima promotor is voor het vak.
Dat je sympathie kunt winnen door het maken van een carrièreswitch waarbij het hart gevolgd wordt. Dat het niet altijd om “grote” zaken hoeft te gaan om het naar je zin te hebben in je werk als je datgene doet waar je hart ligt. Een “stapje” naar beneden is geen “stapje” naar beneden. Die buschauffeur is net zo hard nodig als een Officier van Justitie of als een politicus in de Tweede Kamer. Dat is de kijk op zaken zoals we die ons zelf afmeten, en nee, het is niet meelijwekkend, want Fred Teeven heeft het naar zijn zin. We zullen echt anders moeten gaan kijken naar de mensen die werk op de verschillende niveaus uitvoeren.
Wat je nu ziet zijn: met name, veel meer dames en heren in de geneeskunde WO afgestudeerd, maar mensen die patiënten willen wassen zijn met een lampje te vinden. In de techniek zijn er veel Engineers afgestudeerd op WO niveau, maar als je met een loodgieter wil afspreken, trekt hij/zij de agenda en mag je nog een paar weken wachten.
Wees altijd bezig met je loopbaan. Misschien vind je het, net als Fred Teeven, wel leuk om vriend en vijand te verrassen door een onverwachte carrièrestap. Dat niet alleen, leeftijd maakt niet uit (Fred Teeven was nog net geen 60). Dat schept hoop voor de toekomst en ook voor je duurzame inzetbaarheid. Durf buiten je kaders te kijken, doe eens een keertje gek en wat je hart je ingeeft.
We zullen ons kijk op “Werk” en de mensen die het werk uitvoeren grondig moeten veranderen. Iedereen is van toegevoegde waarde, doe wel regelmatig een check met jezelf over het werk wat je doet, wat het je oplevert, zowel op financiële als op werkplezier niveau. Als je het gevoel hebt je hele leven op je tenen te lopen, kijk dan eens kritisch in de spiegel en vraag je af of je wel goed bezig bent (of loopbaanadvies vragen). Soms kan een stapje terugdoen zo verhelderend werken, dat je weer precies weet in welke richting je nu moet gaan.
